Πρέπει να ήταν στα 1968 στην Γ! Γυμνασίου όταν έφτιαξα το πρώτο μου μοντέλο, ένα Fw-190 της Matchbox στην 1/72. Εργαλεία; Ποια εργαλεία;;;; Κουζινομάχαιρο και ψαλιδάκι των... νυχιών της θείας μου, ξυραφάκι Astor μεταλλικής ξυριστικής μηχανής προσθαφαιρούμενο. Και κόλλα UHU που πασαλειφόταν και έβγαζε κορδονέτα... Πάντως δουλειά έκανε.... Στόκος; Ούτε κατα διάνοια.... Βάψιμο; Το χρώμα του πλαστικού... Έπειτα πιάσιμο από το κάθετο σταθερό και.... ακροβατικοί ελιγμοί κατα το... δοκούν.... Αμέσως σχεδόν πέρασα στα jet... Ενα A-4 Skyhawk πάλι στην 1/72 νομίζω Airfix. Όλα αγορασμένα από το παιχνιδάδικο του Γυπάκη στη γωνία απέναντι από το Α! Γυμνάσιο Αρρένων Χανίων εκεί που σήμερα είναι η Eurobank. Από εκεί και μέχρι που τελείωσα τη Σχολή έχω ένα.... κενό μνήμης. Μάλλον εδώ πρέπει να υπάρχει και μοντελιστικό κενό... Θυμάμαι όμως έντονα και ξεκάθαρα το F-84F που έφτιαξα όταν υπηρετούσα τη θητεία μου στο Πεδίο Βολής Κρήτης και το είχα στην ντουλάπα μου και το καμάρωνα εγώ και οι συνάδελφοι όταν την άνοιγα... Επηρεασμένος από τα αεροπλάνα ανάμεσα στα οποία τριγυρνούσα εκεί στην 115 τις ελεύθερες ώρες μου με φόρμες Στρατού Ξηράς ανάμεσα στους αεροπόρους, σαν τη μύγα μες το γάλα.... Ξεκίνησα να ασχολούμαι πιο ενεργά όταν άρχισα την καριέρα μου το 1976. Ανάμεσα στο διάβασμα για την απόκτηση των πτυχίων επί τύπων ήταν η ξεκούραση μου στα διαλείμματα από το ατελείωτο διάβασμα. Από τότε και μέχρι σήμερα η κλίμακα άλλαξε στην 1/48 - πλήν των μεγάλων σε φυσικό μέγεθος αεροπλάνων (όπως το Noratlas και το Dakota) που είναι στην 1/72 και το F-86 στην 1/32 δώρο από τη γυναίκα μου (τότε αρραβωνιαστικιά μου). Μέχρι και το 1995-96 οπότε διέκοψα τον μοντελισμό η ενασχόληση μου ήταν συνεχής και πολύ παραγωγική. Ακόμη και την περίοδο 1986-1991 που βρισκόμουν με μετάθεση στο Λονδίνο συνέχισα τον μοντελισμό. Ειδικά αυτά τα χρόνια που βρισκόμουν στη Μέκκα του μοντελισμού ήταν η πιο παραγωγική μοντελιστική μου εποχή.Τα περισσότερα από τα μοντέλα αυτά διασώζονται μέχρι σήμερα είτε στη βιτρίνα μου στην Αθήνα, είτε στη βιτρίνα μου στην Κρήτη. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '90 οι επαγγελματικές υποχρεώσεις πολλαπλασιάστηκαν και δεν υπήρχε πλέον χρόνος αλλά ούτε και διάθεση... Πολλά πολυήμερα επαγγελματικά ταξίδια στο εξωτερικό, παροχέτευση του ενδιαφέροντος σε άλλα πεδία, όπως η συγγραφή των "Black Box" σε διάφορα περιοδικά και κατόπιν η εκ νέου μετάθεση μου αρχές του 2001 πάλι στο Λονδίνο με τεράστιο φόρτο εργασίας αλλά και ευθυνών πλέον, αφού τη φορά αυτή πήγαινα εκεί όχι μόνο σαν Μηχανικός αλλά και σαν προϊστάμενος του Σταθμού της ΟΑ σε Heathrow και Gatwick με φρέναραν μοντελιστικά. Αν και πάλι στη Μέκκα του μοντελισμού, την περίοδο αυτή (2001-2007) δεν έφτιαξα ούτε ένα μοντέλο. Με τη συνταξιοδότηση μου στο τέλος του 2007 άρχισε πάλι το μικρόβιο που βρισκόταν σε νάρκη μέσα μου να ξυπνά και να περνούν διάφορες σκέψεις για να ανοίξω πάλι τη... γραμμή παραγωγής. Ομως τα πάντα βρισκόταν στην Κρήτη. Ενας σεβαστός αριθμός από κιτ που είχα μαζέψει από χρόνια πρίν, όλα τα εργαλεία και μια μεγάλη ποσότητα χρωμάτων και αναλωσίμων βρισκόταν εκεί. Οι υποχρεώσεις που με κρατούσαν στην Αθήνα δεν μου επέτρεπαν να ασχοληθώ. 'Ωσπου περί τα μέσα του 2017, όταν οι υποχρεώσεις χαλάρωσαν κάπως και μπορούσα να περνώ μεγαλύτερα διαστήματα στο χωριό μου έξω από τα Χανιά, είπα να επιστρέψω στην παλιά μου αγάπη. Βέβαια πρέπει να το παραδεχτώ και να ομολογήσω οτι στην επανέναρξη αυτής της δραστηριότητας συνέβαλε καταλυτικά και η σελίδα στο face book "ΣΤΑΤΙΚΟΣ ΜΟΝΤΕΛΙΣΜΟΣ". Μέχρι τότε που την ανακάλυψα βρισκόμουν στον "βατήρα"αλλά δεν ξεκινούσα. Η ανακάλυψη της και η καθημερινή παρακολούθηση της ήταν ο "πυροβολισμός" που μου έδωσε την εκκίνηση... Ετσι ξεκίνησα και πάλι, μετά από είκοσι και πλέον χρόνια με ένα θέμα που κυριολεκτικά με απογείωσε και με αποζημίωσε για όλα αυτά τα χρόνια της μοντελιστικής απραξίας. Αν θέλετε μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ...

ΜΕΡΙΚΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ....